تکامل کودک از شش تا هجده ماهگی

کودکان در سن شش تا هجده ماهگی همواره دارای یک نوع اضطراب جدایی هستند. اما این حس باید در کودکان ایجاد شود و نبودن این حس و یا بیش از حد بودن آن اختلال به حساب می‎آید و نه داشتن اضطراب جدایی.

یکی از علایم بروز این حالت طبیعی، ترس از غریبه‎ها است.

در واقع باید یک نوع حس اعتماد نسبت به پدر و مادر و همچنین حس امنیت نسبت به محیط را در کودک ایجاد کرد. برای این‎کار بهتر است از بدو تولد تا دو سالگی، میان مادر و نوزاد یک پیوند صمیمی و نزدیک ایجاد شود بصورتی که نوزاد به این نتیجه برسد که مادرش همیشه در دسترس اوست.

بنابراین انتقال فیزیکی از محلی به محل دیگر هیچ مشکلی از نظر اضطراب جدایی یا ایجاد دلبستگی ندارد، بلکه تغییر مداوم مراقب اصلی نوزاد (مثل عوض کردن زیاد پرستار بچه) یا در دسترس نبودن مادر است که به سبک دلبستگی نا‌ایمن و اضطرابی منجر می‌شود.

سیر تکامل فیزیکی کودک

شش ماهگی:

1. با کمک می‎نشیند.
2. یک چیز کوچک را از یک دست به دست دیگر می‎دهد.

هفت ماهگی:

1. بدون کمک می‎نشیند.
2. با حرکتی جارویی شکل خود را به طرف اشیا می‎کشد.
3. سعی می‎کند اصوات ‎را تقلید کند.
4. سیلاب‎ها را کنار هم می‎گذارد و تلاش می‎کند صداهایی شبیه یک لغت بسازد.
5. شروع به خزیدن می‎کند و خود را به جلو می‎کشد.
6. دستش را به چیزی می‎گیرد و می‎ایستد.
7. دستش را به حالت خداحافظی تکان می‎دهد.
8. اشیا را به هم می‎کوبد.

هشت ماهگی:

1. به پدر و مادرش دادا و ماما می‎گوید (اختصاصی نیست)
2. روی زمین می‎خزد.
3. اشیا را از یک دست به دست دیگر می‎دهد.
4. با گرفتن دست به چیزی می‎تواند بایستد.
5. به خوبی می‎خزد.
6. به اشیا اشاره می‎کند.
7. خود را برای ایستادن به حالت کشیده در می‎آورد و دور خانه می‎گردد.
8. اشیا را با شست دست و انگشتان بر می‎دارد (حالت نیشگونی).
9. در خواست‎های خود را با ژست مخصوص نشان می‎دهد.

نه ماهگی:

1. به خوبی می‎نشیند.
2. می‎خزد و تلاش می‎کند که بایستد و ماما و بابا بگوید.
3. با دست بای بای می‎‏کند. بطری شیر خود را می‎تواند با دست بگیرد و نگه‎دارد.
4. سیلاب‎ها را کنار هم می‎گذارد و صداهای شبیه یک لغت می‎سازد.
5. با گرفتن دست به چیزی می‎تواند بایستد.
6. اشیا را با حالت نیشگونی برمی‎دارد.
7. با گرفتن دست به مبل‎ها دور اتاق می‎گردد.
8. اشیا را بهم می‎کوبد.
9. به پدر و مادرش بصورت اختصاصی ماما و بابا می‎گوید.

ده ماهگی:

1. دست را به حالت خداحافظی تکان می‎دهد.
2. اشیا را با حرکت نیشگونی بر می‎دارد.
3. به خوبی می‎خزد و دور خانه می‎گردد.
4. به پدر و مادرش بطور صحیح بابا و ماما می‎گوید.
5. واکنش مناسبی به نام خود می‎دهد، و مفهوم کلمه نه را می‎فهمد.
6. درخواست‎های خود را با ژست مخصوص نشان می‎دهد.
7. قادر به نوشیدن با فنجان می‎شود.
8. برای چند ثانیه بدون کمک می‎ایستد.

یازده ماهگی:

1. به والدین اختصاصی بطور صحیح بابا و ماما خطاب می‎کند.
2. برای چند ثانیه می‎تواند بدون کمک بایستد.
3. شروع به تقلید حرکات دیگران می‎کند.
4. گاهی اشیا را درون یک ظرف می‎ریزد.
5. دستورات ساده را می‎فهمد.
6. به غیر از بابا و ماما ممکن است یک کلمه دیگر هم بگوید.
7. در حالت ایستاده خم می‎شود.

دوازده ماه یا یک سالگی:

1. بعضی بچه‎ها شروع به راه رفتن می‎کنند ولی اکثرا با گرفتن دستانشان راه می‎روند.
2. برای پوشیدن لباسش همکاری می‎کند.
3. حرکات را از دیگران تقلید می‎کند.
4. سعی می‎کند کلماتی را بیان کند.
5. درخواست‌هایش را با حرکات خاص بیان می‎کند.
6. به دستورات ساده پاسخ مناسب می‎دهد و آن‎ها را می‎فهمد.
7. با مداد رنگی خط می‎کشد.
8. تعداد کمی از کودکان ممکن است به خوبی راه بروند.
9. تعدادی از بچه‎ها چندین کلمه می‎گویند.

هجده ماهگی:

1. به خوبی راه می‎رود.
2. از پله‎ها بالا و پایین می‎رود.
3. کتاب را ورق می‎زند و پاره هم می‎کند.
4. اغلب کودکان حداقل ۱۰ کلمه می‎گویند.
5. تا حدودی خودش غذا می‎خورد.

منبع: مثبت مگ